Ha Gayret, İlk 3 Ay Bitiyor ...

Dün itibariyle 11. haftamız geride kaldı. Önümüzdeki haftayı da sağ salim tamamlayabilirsek ilk üç aylık dönemi bitirmiş olacağız. Haftaya kontrolümüz de olacak. Minik pırtav ne hale gelmiş göreceğiz inşallah...


Bir de bu aralar içimi acaip bir mutluluk sarmış durumda... Sanırım insan, her ne kadar isteyerek te hamile kalsa, olanı biteni anca kabullenip durumla tam olarak bütünleşebiliyor. Belki de en kritik dönemleri atlatmış olmanın verdiği rahatlık olabilir... Tam olarak bilemiyorum ama hep diyorum ya şu hamilelik tuhaf bir psikolojik vaka :)


İşin fizyolojik kısmına gelecek olursak, mide bulantıları azalmakla birlikte devam ediyor. Buzdolabı ile aramız hala limoni :) Ama bu aralar bulantılardan daha çok sindirim zorluğu beni mahvediyor. Sanki bişeyler yedikten sonra midemin ortasına koca bir taş oturuyor. Söylenenlere göre bu da normalmiş. Zaten anladığım kadarıyla bu mide doğurmadan normale dönmeyecek :) Ne yapalım artık, tek derdimiz bu olsun...

Bakalım bu hafta bizi neler bekliyor

Neler Okuyorum?

Bu aralar elimden düşürmediğim iki kitap var. Birincisi canikom Tupçemin gönderdiği "Cömert, Güzel, Mutlu". Daha önce söylediğim gibi hamilelik psikolojisi tuhaf birşey. Ama bu kitap insana gerçekten çok yardımcı oluyor. Hamileliği üçer aylık dönemler halinde ele almış. Hamilelerin bu dönemlerdeki fiziksel ve özellikle de ruhsal ihtiyaçlarına cevap veriyor ve onları yönlendiriyor. Kısacası mutlu bir hamilelik geçirmenize gerçekten yardımcı olacak bir kitap... İçerdiği egzersizler ve meditasyonlar da cabası... Hele hele benimki gibi içinden güzel notlar, kartlar çıkarsa daha ne ister insan ;) Teşekkür ederim canım kuşum :*

Okuduğum bir diğer kitap ise "Bebeğinizi Beklerken Sizi Neler Bekler?". Bu kitapta ise hamileik öncesinden, hamilelik sürecine, doğum ve sonrası dönemine kadar akla gelebilecek her türlü soru detaylı bir şekilde cevaplanıyor. Hamilelik ay ay ele alınmış. Her ay sizi neler beklediğini anlatıyor ve ilgili konular hakkındaki soruları cevaplıyor. Doktor seçiminden, beslenmeye, egzersizlerden, doğum şekillerine, doğum sonrasında anne sağlığından ikinci gebeliğe kadar her türlü bilgi içerisinde mevcut. Hatta çeşitli rahatsızlıklarınız olduğunda ilaç almadan bu rahatsızlıklardan nasıl kurtulacağınıza dair geniş bir liste de var içinde. Kısacası tam bir başucu kitabı...

Eğer etrafınızdan duyduğunuz ya da bildiğiniz benzer kitaplar varsa tavsiyelerinize açığım ;)

Gülen Elma Ağlayan Nar

Malum rivayeti bilirsiniz... Ben küçükken hep ağlarmışım, Gülçin ise hep gülermiş... Gülermiş çünkü kim bilir benim üzerimde hangi hain komplolarını uygulamak üzereymiş...

Bugün 22 Haziran...Benim canım "Gülen Ayva"mın doğumgünü...

İyi ki doğdun, iyi ki varsın canım benim. Her zaman bir kardeş gibi yanımda olduğun için ne kadar teşekkür etsem az sana...

Seni çok seviyorum ÇinÇin'im... :*

(Bak yine ağlayacağım :P)

10. Haftamız Geride Kaldı

Minnoşum bugün itibariyle tam 10 haftalık... Bir araştırayım bakalım ne durumdadır diye ve bakın neler buldum;

• Bebek bu haftadan itibaren embriyo değil fetus olarak isimlendirilmeye başlıyor. Yani bir bakıma en riskli dönemleri geride bırakmış bulunuyoruz.
• Parmakları ve topukları gelişmiş. (En üstteki resim 10 haftalık bir ceninin ayak boyunu gösteriyor)
• Dış kulak ve üst dudak gelişimi tamamlanmış.
• Dış genital bölge gelişimi başlamış.(Cinsiyetini çok merak ediyorum)
• Göz kapakları oluşmuş ama 25.-27. haftaya kadar kapalı kalacakmış.
• Göz rengini belirleyecek iris tabakası oluşmuş.
• Karaciğer çalışmaya ve kan üretmeye başlamış.
• Böbrekler idrar üretmeye başlamış.

Bu arada beni soracak olursanız bulantılarım azalıyor sanırım. Halen mutfağa girmek istemiyorum ama istifra durumları ortadan kalktı gibi gözüküyor. Umarım şu bulantılardan da bir an önce kurtulurum. Gerçi bulantılar geçince bu boğazla ne hal alacağız onu da kestiremiyorum :))

Hamilelikte Tuhaf Ruh Halleri :)

Ya bu hamilelik hakikaten tuhaf birşeymiş. Şu son üç senedir etrafımdan bir sürü hamile geldi geçti. Ki birkaçını başından sonuna gayet yakından takip ettim ama ne kadar yakınında olursan ol başına gelmeden kesinlikle anlayamıyormuşsun olanı biteni...Hem fiziksel hem de ruhsal olarak o kadar çok değişiklik yaşıyorsun ki... Çok zor, tuhaf ama bir o kadar da güzel bir dönem...Sanırım her anın tadını çıkarmak gerekiyor...( Bak ağlayasım geldi yine :)) )

Tuhaf diyorum çünkü normalde yapmayacağınız tuhaf davranışlar sergiliyorsunuz bu dönemde...Şimdi size dün yaşadığım başlığa tamamen uyan bir olayı anlatmak istiyorum.

Yaklaşık 3-4 haftadır malum durumlardan evle hiç ilgilenemedim ve ev tam bir çöp ev (mübalağa sanatı) halini aldı. Bu gidişat hayır değil diye temizlik için bir ablayı çağırdım. Feriha Abla'nın da bana ilk gelişi. Kadıncağız rahat rahat çalışsın diye, ki daha çok kendimi düşündüğümden çünkü biri evi temizlerken ne yapacağımı şaşırıyorum, boş boş oturmak tuhafıma gidiyor, attım kendimi dışarılara. Buraya kadar herşey normal...

Öğle saati geldiğinde lokalden birşeyler alıp, Feriha Abla yesin diye eve döndüm. Kadıncağız geleli neredeyse 5 saat olmuştu. Ve daha sadece salonu bitirmiş, mutfakla uğraşıyordu. Hatta içeri girdiğimde elinde kettle, ovmaya uğraşıyordu. Bütün dolapları aşağı indirmiş. Dip köşe temizlemiş. İçindekileri yıkamış... Dedim "Sen ne yaptın? Bu kadar ayrıntıya ne gerek vardı?"
Ve bilin tepkim ne oldu??? Hem mutluluktan hem kadına üzüldüğümden ağlamaya başladım :))))) İşin komik olanı kadıncağız elimi tutup "Kızım benim sana, senin bana ihtiyacımız var, ne var bunda" diye beni teselli etmeye çalıştı :))) Var mı böyle komik bir durum?!?!?

Sonrasında ben yine attım kendimi sokaklara... Plajda gölgede mis gibi amele yanığımı olup eve geri döndüm. Ama döndüğümde evim mis gibiydi, bendeki huzur ve mutluluk ta cabası... Büyük sevap işledin Feriha abla, Allah senden bin kere razı olsuunnn !!!! :)))

Azıcık Gülelim...

DiDo in da PLaJ

Evet kuzucuklarım, fotoğraftan da gördüğünüz gibi yaz sezonunu açmış bulunuyoruz. Artık yeni adresim PLAJ... Kısacası,

Lokal OUT, Plaj IN !!!

Ayrıca keşfettim ki kafamı oyalayıp kendimi dışarlara attığım sürece gayet iyiyim, bulantılar hafifliyor. Ama hele bir evde oturayım, öğürtüler, istifralar alıp başını gidiyor. O yüzden karar verdim evde oturmak yok!! Deniz, kum, güneş beni bekler...

Denize gireceğim, şezlonguma uzanıp kitabımı okuyup, müziğimi dinleyeceğim... Hem bedenimi, hem kafamı dinlendireceğim... Bu arada merak etmeyin, doktor yüzmeye izin verdi. Hem bebeği hem de seni rahatlatır dedi. Tabi üşütmemek ve çıkınca hemen üzerimize kuru birşeyler geçirmek şartıyla...


Bu arada fotoğraftaki minik hanım Zeynep. Kendileri 3 yaşında. Oyuncak gemilere kum doldurduktan sonra, ellerimizi ketçaba bulayarak patates kızartması yemeye çalışır haldeyiz...



Anlayacağınız provalara çoktan başladım ;)))

Sanırım meşakkatli ama bir o kadar da eğlenceli
günler beni bekliyor...